การปฏิวัติเอดซา การต่อสู้เพื่อเอกราชจากสเปน และจุดเริ่มต้นของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์

ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19, ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กำลังร้อนระอุด้วยการเคลื่อนไหวต่อต้านจักรวรรดินิยม สเปน ผู้ปกครองฟิลิปปินส์มานานกว่า 300 ปี เริ่มเผชิญกับความท้าทายที่เพิ่มขึ้นจากชาวฟิลิปปินส์ ที่ต้องการได้รับเอกราชและกำหนดโชคชะตาของตนเอง การปฏิวัติเอดซา (Philippine Revolution) ที่เกิดขึ้นระหว่างปี พ.ศ. 2437-2441 ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญในประวัติศาสตร์ฟิลิปปินส์

สาเหตุที่นำไปสู่การปฏิวัติเอดซา มีหลายประการ ประการแรก, การปกครองของสเปนถูกมองว่าเป็นการกดขี่และเอารัดเอาเปรียบ ชาวฟิลิปปินส์ต้องเผชิญกับภาษีที่หนักหน่วง, แรงงานที่บังคับ และการขาดสิทธิทางการเมือง ประการที่สอง, ความนิยมในลัทธิชาตินิยมและความคิดแบบตะวันตกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ชาวฟิลิปปินส์เริ่มตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างตนเองกับผู้ปกครอง และมีความปรารถนาที่จะเป็นอิสระ

การปฏิวัติเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2437 เมื่อกลุ่มกบฎนำโดยอันเดร โบนิฟาซิโอ (Andres Bonifacio) ก่อจลาจลในเมืองเอดซา กลุ่มนี้เรียกตัวเองว่า " Katipunan" และมีเป้าหมายในการโค่นล้มรัฐบาลสเปน

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือดและยาวนาน ทั้งสองฝ่ายต่างสูญเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ชาวฟิลิปปินส์แสดงความกล้าหาญและความมุ่งมั่นอย่างไม่ธรรมดา ในขณะที่สเปนก็ใช้กำลังทหารอย่างเต็มที่ในการปราบปรามกบฎ

ผู้ที่โดดเด่นในช่วงการปฏิวัติเอดซา ได้แก่:

• โจเซ่ ริซาล (Jose Rizal): นักเขียน, แพทย์ และนักปราชญ์ผู้มีบทบาทสำคัญในการปลุกระดมความรู้สึกชาตินิยมของชาวฟิลิปปินส์

• อันเดร โบนิฟาซิโอ (Andres Bonifacio): ผู้นำกบฎ Katipunan ซึ่งริเริ่มการจลาจลในเอดซา

• เอมิเลียโน อากಿನัลโด (Emilio Aguinaldo): ผู้นำที่ต่อสู้กับสเปนและต่อมาสถาปนาสาธารณรัฐฟิลิปปินส์

หลังจากการต่อสู้ที่ยาวนาน, สเปนยอมแพ้แก่สหรัฐอเมริกาในสงครามสเปน-อเมริกา (Spanish-American War) ในปี พ.ศ. 2439 และได้มอบฟิลิปปินส์ให้กับสหรัฐอเมริกา

การประกาศเอกราชของฟิลิปปินส์ในวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2438 ถือเป็นชัยชนะที่สำคัญ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชาวฟิลิปปินส์จะได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง ในปี พ.ศ. 2440, สหรัฐอเมริกาได้เข้ามาปกครองฟิลิปปินส์ และนำไปสู่การปะทะกันระหว่างชาวฟิลิปปินส์และสหรัฐอเมริกาอีกครั้ง

การปฏิวัติเอดซา เป็นจุดเริ่มต้นของการต่อสู้เพื่อเอกราชของฟิลิปปินส์ที่ยาวนานและเต็มไปด้วยความท้าทาย แม้ว่าฟิลิปปินส์จะไม่ได้รับอิสรภาพอย่างสมบูรณ์ในทันที, การปฏิวัตินี้ได้ปลูกฝังความรู้สึกชาตินิยม, ความ團結 และความมุ่งมั่นที่จะเป็นอิสระให้กับชาวฟิลิปปินส์ ซึ่งเป็นแรงผลักดันสำคัญในการต่อสู้เพื่อเอกราชในช่วงหลายทศวรรษต่อมา.